Senthamizhan Maniarasan 31 October 2013 வயது அறியாதோர் பேறுபெற்றோர்! ம.செந்தமிழன்
வயது அறியாதோர் பேறுபெற்றோர்!
ம.செந்தமிழன்
பிறந்தநாள் வாழ்த்துகள் அனுப்பிக் கொண்டிருக்கும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நன்றி. இவ்வேளையில், நானறிந்த இரகசியம் ஒன்றை உங்களுக்குத் தெரிவிப்பது என் கடமை. நீண்ட ஆயுள், நிறைந்த மனம் ஆகிய இரண்டின் வேர்களைத் தேடி நான் எனது நண்பர்களுடன் மேற்கொள்ளும் எல்லாப் பயணங்களிலும் இதுவரை எனக்குக் கிடைத்தவற்றின் சாரம் இது.
மனம் நிறைந்த வாழ்க்கை வேண்டுமெனில், அறியாமை அவசியம்.வாழ்க்கைக்கு வெளியே நடப்பவற்றின் மீது கவனமே இல்லாமல் இருக்கையில், மனம் நிறைகிறது. வாழ்க்கைக்கு வெளியே இருப்பவற்றை வாழ்க்கையின் உள்ளே அனுமதிக்கும்போது, ஒப்பீடுகள் காளான்கள் போல் முளைக்கின்றன. ஒவ்வொரு கணமும், நமது ஒப்பீடுகள் மழையாய் பொழிந்து காளான்களை வளர்த்தெடுக்கின்றன. எந்த மனிதரும் தன்னுடன் பிறரை ஒப்பிடுவதும், எந்தக் குடும்பமும் தம்முடன் பிற குடும்பத்தை ஒப்பிடுவதும், ஒருபோதும் மனநிறைவுக்கான வழிகள் அல்ல.
தேவைக்கு அதிகமான பொருட்களின் மீதும், ஒப்பனைகள் மீதும் பற்று கொள்வது வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணத்தையும் நஞ்சாக்கும் வல்லமை கொண்ட குணங்கள். எது தேவை எது ஆசை என்பதை மனம் அழகாகவே பிரித்து உணர்த்தும். மனம் ஒருபோதும் பொய் கூறுவதில்லை. மனதின் உரையாடலை உணரவே இயலாத நிலையில் பலர் இருப்பதைப் பார்க்கிறோம். அது பரிதாபகரமான நிலை.
பசி என்றால் என்ன? எனக் கேட்கும் எண்ணற்ற மனிதர்களை நகரங்களில் சந்திக்கிறேன். அவர்கள் கடிகாரம் காட்டும் நேரத்தில் உணவினை வயிற்றுக்குள் திணித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ‘பசித்துத்தான் உண்கிறீர்களா?’ எனக் கேட்டால், ‘தெரியவில்லையே. நேரத்துக்கு சாப்பிட வேண்டும் என டாக்டர் கூறியிருக்கிறார்’ என்கிறார்கள்.
மனிதர்களின் வாய்க்கும் வயிற்றுக்கும் இடையில் கூட மருத்துவ நிபுணர்கள் நுழைந்துவிட்டார்கள். பசியை, தாகத்தை, பாலுறவு உணர்வை துல்லியமாக உணர முடிந்தவர்களுக்கு, மனம் நடத்தும் மெல்லிய உரையாடல் கூட புரிகிறது. இவை மூன்றையும் ஏதோ ஒரு கட்டாயத்தினால், அட்டவணையினால் (schedule), மருத்துவப் பரிந்துரையினால் (prescription) முடிவு செய்பவர்களுக்கு மனம் ஓலமிட்டாலும் கேட்பதில்லை.
பசி, தாகம், பாலுறவு உணர்வு ஆகிய மூன்றையும் உணர்ந்து வாழும் வாழ்க்கையை இயற்கையின் பேராற்றல் மனிதர்களுக்கு வழங்கியுள்ளது. இந்த இயற்கையின் கொடையை உதாசீனம் செய்வது, நோய்களுக்கான வரவேற்பு.
நான் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை மட்டும் உண்பதும் உண்டு, மூன்று நாட்களுக்கு உண்ணாமலே இருப்பதும் உண்டு.
ஒரே நாளில் ஐந்து முறை உண்பதும் உண்டு, ஒரு சட்டி உணவை ஒரே மூச்சில் காலி செய்வதும் உண்டு. எனது உணவை என் பசியே தீர்மானிக்கிறது. எந்த மருத்துவ அட்டவணையும், எந்த விளம்பரமும், எந்த ஆய்வாளரின் அறிவுறுத்தலும் எனது வாய்க்கும் வயிற்றுக்கும் கட்டளை இட இயலாது. மனம் கேட்பவற்றைத் தட்டாமல் செய்வதும், மனம் கேட்காதவற்றைப் பிடிவாதமாக மறுப்பதும் நானறிந்த இரகசியங்களில் முக்கியமானவை.
பசி இல்லாமல் பருக்கை உணவைக்கூட உடலுக்குள் அனுமதிப்பதில்லை. தாகம் இல்லாமல், ஒரு சொட்டு நீரையும் நாவில் நனைப்பதில்லை. எனது குடும்பத்தினரும், சுற்றத்தினரும் ஏறத்தாழ இவ்விதமான உணர்வு நிலையில்தான் வாழ்கிறோம். ஆகவே, நாங்கள் மருத்துவமனைகளை வெறும் கட்டிடங்களாக மட்டும் பார்க்கிறோம். அவை எங்கள் கண்களுக்குக் கோயில்களாகவும் தெரிவதில்லை; பணம் பிடுங்கும் கொள்ளைக் கூடாரங்களாகவும் தெரிவதில்லை. இன்னும் சொல்லப் போனால், அவை எங்களுக்குத் தெரிவதே இல்லை.
மறதியை நான் போற்றி வளர்க்க விரும்புகிறேன். அறிவு சார்ந்த செய்திகளைப் பொதுவாகவே மறந்துவிடுவது என் வழக்கம். அளவு கடந்த தரவுகளை நினைவுப் பதிவுகளில் சேர்த்து வைப்பது, தொழிலுக்கு நல்லது; வாழ்க்கைக்கு தீயது. நாம், ஒரு நாளின் பெரும்பகுதியில் வாழ்க்கை வாழ்பவர்களாகவும், சிறு பகுதியில் தொழில்காரர்களாகவும் இருப்பதே பிறப்பின் மேன்மையை மதிக்கும் முறை.
பிறந்த தினத்தை மறந்தே விடுவது, நீண்ட ஆயுளுக்கான சிறந்த வழி. ‘இனிப்பு’ படத்திற்காக நீண்ட ஆயுளுடன் நோயின்றி வாழும் பழங்குடிகளைக் கண்டேன். அவர்களில் ஒருவர் கூட தமது வயதினைச் சரியாகக் கூறவில்லை. அவர்கள் வயது அவர்களுக்கு நினைவில் இல்லை. ‘பிறந்த நாளை, ஆண்டை, நட்சத்திரத்தை நாங்கள் குறித்து வைப்பதில்லை’ என்று அவர்கள் கூறினார்கள். எனது கணிப்பில் அவர்களுக்கு ஏறத்தாழ 90 வயது இருக்கும்.
புள்ளி விவரங்கள் அள்ளித் தரும் சராசரி ஆயுள் காலமான 60 – 65 ஆண்டுகளை மனதில் கொண்டு, 40 வயதிலேயே மரணத்தை எண்ணத் துவங்கிவிட்ட சமூகத்தினை நவீன யுகம் உருவாக்கிவிட்டிருக்கிறது. உங்களுக்கு நீண்ட ஆயுள் வேண்டுமெனில், நீங்கள் இந்தப் புள்ளி விவரங்களை அறியாமல் இருக்க வேண்டும். உங்களுக்கு நீண்ட ஆயுள் வேண்டுமெனில், நோய்களைப் பற்றிப் படிக்காமல், விவாதிக்காமல், நினைக்காமல் இருக்க வேண்டும்.
எதை அதிகம் மனதில் புதைக்கிறீர்களோ, அதை வளர்த்தெடுக்கிறீர்கள். மனநிறைவும், நீண்ட ஆயுளும் அடங்கிய வாழ்க்கையைப் புதைப்பதற்குப் பதிலாக, நோய்களைப் பற்றிய ஆய்வுகளையும், தேவைகளுக்கு மிஞ்சிய ஆசைகளையும் புதைத்துக் கொண்டிருந்தால், அவை வளரும்.
இன்று முதல், எனது பிறந்த நாளை மறந்துவிட விரும்புகிறேன். நீங்களும் எனது பிறந்த நாளை மறந்துவிடுங்கள். முகநூலில் இருந்து அக்குறிப்பை நீக்கிவிட்டேன். பயணம் துவங்கிய நாளை எண்ணிக் கொண்டிருப்பதைக் காட்டிலும், பயண வழியில் கிடைத்த அனுபவங்களை மட்டும் எண்ணுவது சுகமானது எனக்கு. நாள், ஆண்டு ஆகியவை வெறும் தரவுகள் (Data)தானே?
தரவுகளைச் சுமக்காமல், அனுபவங்களைச் சுமப்பதில் சுகம் காண்பவன் நான்.
ஒரு மரத்தின் சிறப்பு, அது விதைக்கப்பட்ட நாள் குறித்த கணக்கில் இல்லை; அது தரும் பழங்களின் சுவையில் உள்ளது.
ம.செந்தமிழன்
பிறந்தநாள் வாழ்த்துகள் அனுப்பிக் கொண்டிருக்கும் நண்பர்கள் அனைவருக்கும் நன்றி. இவ்வேளையில், நானறிந்த இரகசியம் ஒன்றை உங்களுக்குத் தெரிவிப்பது என் கடமை. நீண்ட ஆயுள், நிறைந்த மனம் ஆகிய இரண்டின் வேர்களைத் தேடி நான் எனது நண்பர்களுடன் மேற்கொள்ளும் எல்லாப் பயணங்களிலும் இதுவரை எனக்குக் கிடைத்தவற்றின் சாரம் இது.
மனம் நிறைந்த வாழ்க்கை வேண்டுமெனில், அறியாமை அவசியம்.வாழ்க்கைக்கு வெளியே நடப்பவற்றின் மீது கவனமே இல்லாமல் இருக்கையில், மனம் நிறைகிறது. வாழ்க்கைக்கு வெளியே இருப்பவற்றை வாழ்க்கையின் உள்ளே அனுமதிக்கும்போது, ஒப்பீடுகள் காளான்கள் போல் முளைக்கின்றன. ஒவ்வொரு கணமும், நமது ஒப்பீடுகள் மழையாய் பொழிந்து காளான்களை வளர்த்தெடுக்கின்றன. எந்த மனிதரும் தன்னுடன் பிறரை ஒப்பிடுவதும், எந்தக் குடும்பமும் தம்முடன் பிற குடும்பத்தை ஒப்பிடுவதும், ஒருபோதும் மனநிறைவுக்கான வழிகள் அல்ல.
தேவைக்கு அதிகமான பொருட்களின் மீதும், ஒப்பனைகள் மீதும் பற்று கொள்வது வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணத்தையும் நஞ்சாக்கும் வல்லமை கொண்ட குணங்கள். எது தேவை எது ஆசை என்பதை மனம் அழகாகவே பிரித்து உணர்த்தும். மனம் ஒருபோதும் பொய் கூறுவதில்லை. மனதின் உரையாடலை உணரவே இயலாத நிலையில் பலர் இருப்பதைப் பார்க்கிறோம். அது பரிதாபகரமான நிலை.
பசி என்றால் என்ன? எனக் கேட்கும் எண்ணற்ற மனிதர்களை நகரங்களில் சந்திக்கிறேன். அவர்கள் கடிகாரம் காட்டும் நேரத்தில் உணவினை வயிற்றுக்குள் திணித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். ‘பசித்துத்தான் உண்கிறீர்களா?’ எனக் கேட்டால், ‘தெரியவில்லையே. நேரத்துக்கு சாப்பிட வேண்டும் என டாக்டர் கூறியிருக்கிறார்’ என்கிறார்கள்.
மனிதர்களின் வாய்க்கும் வயிற்றுக்கும் இடையில் கூட மருத்துவ நிபுணர்கள் நுழைந்துவிட்டார்கள். பசியை, தாகத்தை, பாலுறவு உணர்வை துல்லியமாக உணர முடிந்தவர்களுக்கு, மனம் நடத்தும் மெல்லிய உரையாடல் கூட புரிகிறது. இவை மூன்றையும் ஏதோ ஒரு கட்டாயத்தினால், அட்டவணையினால் (schedule), மருத்துவப் பரிந்துரையினால் (prescription) முடிவு செய்பவர்களுக்கு மனம் ஓலமிட்டாலும் கேட்பதில்லை.
பசி, தாகம், பாலுறவு உணர்வு ஆகிய மூன்றையும் உணர்ந்து வாழும் வாழ்க்கையை இயற்கையின் பேராற்றல் மனிதர்களுக்கு வழங்கியுள்ளது. இந்த இயற்கையின் கொடையை உதாசீனம் செய்வது, நோய்களுக்கான வரவேற்பு.
நான் ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை மட்டும் உண்பதும் உண்டு, மூன்று நாட்களுக்கு உண்ணாமலே இருப்பதும் உண்டு.
ஒரே நாளில் ஐந்து முறை உண்பதும் உண்டு, ஒரு சட்டி உணவை ஒரே மூச்சில் காலி செய்வதும் உண்டு. எனது உணவை என் பசியே தீர்மானிக்கிறது. எந்த மருத்துவ அட்டவணையும், எந்த விளம்பரமும், எந்த ஆய்வாளரின் அறிவுறுத்தலும் எனது வாய்க்கும் வயிற்றுக்கும் கட்டளை இட இயலாது. மனம் கேட்பவற்றைத் தட்டாமல் செய்வதும், மனம் கேட்காதவற்றைப் பிடிவாதமாக மறுப்பதும் நானறிந்த இரகசியங்களில் முக்கியமானவை.
பசி இல்லாமல் பருக்கை உணவைக்கூட உடலுக்குள் அனுமதிப்பதில்லை. தாகம் இல்லாமல், ஒரு சொட்டு நீரையும் நாவில் நனைப்பதில்லை. எனது குடும்பத்தினரும், சுற்றத்தினரும் ஏறத்தாழ இவ்விதமான உணர்வு நிலையில்தான் வாழ்கிறோம். ஆகவே, நாங்கள் மருத்துவமனைகளை வெறும் கட்டிடங்களாக மட்டும் பார்க்கிறோம். அவை எங்கள் கண்களுக்குக் கோயில்களாகவும் தெரிவதில்லை; பணம் பிடுங்கும் கொள்ளைக் கூடாரங்களாகவும் தெரிவதில்லை. இன்னும் சொல்லப் போனால், அவை எங்களுக்குத் தெரிவதே இல்லை.
மறதியை நான் போற்றி வளர்க்க விரும்புகிறேன். அறிவு சார்ந்த செய்திகளைப் பொதுவாகவே மறந்துவிடுவது என் வழக்கம். அளவு கடந்த தரவுகளை நினைவுப் பதிவுகளில் சேர்த்து வைப்பது, தொழிலுக்கு நல்லது; வாழ்க்கைக்கு தீயது. நாம், ஒரு நாளின் பெரும்பகுதியில் வாழ்க்கை வாழ்பவர்களாகவும், சிறு பகுதியில் தொழில்காரர்களாகவும் இருப்பதே பிறப்பின் மேன்மையை மதிக்கும் முறை.
பிறந்த தினத்தை மறந்தே விடுவது, நீண்ட ஆயுளுக்கான சிறந்த வழி. ‘இனிப்பு’ படத்திற்காக நீண்ட ஆயுளுடன் நோயின்றி வாழும் பழங்குடிகளைக் கண்டேன். அவர்களில் ஒருவர் கூட தமது வயதினைச் சரியாகக் கூறவில்லை. அவர்கள் வயது அவர்களுக்கு நினைவில் இல்லை. ‘பிறந்த நாளை, ஆண்டை, நட்சத்திரத்தை நாங்கள் குறித்து வைப்பதில்லை’ என்று அவர்கள் கூறினார்கள். எனது கணிப்பில் அவர்களுக்கு ஏறத்தாழ 90 வயது இருக்கும்.
புள்ளி விவரங்கள் அள்ளித் தரும் சராசரி ஆயுள் காலமான 60 – 65 ஆண்டுகளை மனதில் கொண்டு, 40 வயதிலேயே மரணத்தை எண்ணத் துவங்கிவிட்ட சமூகத்தினை நவீன யுகம் உருவாக்கிவிட்டிருக்கிறது. உங்களுக்கு நீண்ட ஆயுள் வேண்டுமெனில், நீங்கள் இந்தப் புள்ளி விவரங்களை அறியாமல் இருக்க வேண்டும். உங்களுக்கு நீண்ட ஆயுள் வேண்டுமெனில், நோய்களைப் பற்றிப் படிக்காமல், விவாதிக்காமல், நினைக்காமல் இருக்க வேண்டும்.
எதை அதிகம் மனதில் புதைக்கிறீர்களோ, அதை வளர்த்தெடுக்கிறீர்கள். மனநிறைவும், நீண்ட ஆயுளும் அடங்கிய வாழ்க்கையைப் புதைப்பதற்குப் பதிலாக, நோய்களைப் பற்றிய ஆய்வுகளையும், தேவைகளுக்கு மிஞ்சிய ஆசைகளையும் புதைத்துக் கொண்டிருந்தால், அவை வளரும்.
இன்று முதல், எனது பிறந்த நாளை மறந்துவிட விரும்புகிறேன். நீங்களும் எனது பிறந்த நாளை மறந்துவிடுங்கள். முகநூலில் இருந்து அக்குறிப்பை நீக்கிவிட்டேன். பயணம் துவங்கிய நாளை எண்ணிக் கொண்டிருப்பதைக் காட்டிலும், பயண வழியில் கிடைத்த அனுபவங்களை மட்டும் எண்ணுவது சுகமானது எனக்கு. நாள், ஆண்டு ஆகியவை வெறும் தரவுகள் (Data)தானே?
தரவுகளைச் சுமக்காமல், அனுபவங்களைச் சுமப்பதில் சுகம் காண்பவன் நான்.
ஒரு மரத்தின் சிறப்பு, அது விதைக்கப்பட்ட நாள் குறித்த கணக்கில் இல்லை; அது தரும் பழங்களின் சுவையில் உள்ளது.
Comments
Post a Comment