அலோபதி: தந்தை இல்லாத பிள்ளை! ம.செந்தமிழன்

Senthamizhan Maniarasan

16 October 2013

அலோபதி: தந்தை இல்லாத பிள்ளை!
ம.செந்தமிழன்


முதலில் அவர்கள் என்னை முட்டாள் என்றார்கள், பின்னர் சமூக விரோதி என்றார்கள், பின்னர் நோய் வந்த மக்களை மாற்று மருத்துவத்தின் பேரால் கொலை செய்யத் தூண்டும் கொலைகாரன் என்றார்கள், அதன் பின்னர் சட்ட விரோதி என்றார்கள், இந்திய கிரிமினல் சட்டப் பிரிவுகளை அடுக்கி இந்தப் பிரிவுகளின் கீழ் எல்லாம் என்னைக் கைது செய்ய முடியும் என்றார்கள், ஒரு கிரிமினல் குற்றவாளியைப் போல் சித்தரித்தார்கள், என் வீட்டு முகவரி கேட்டார்கள், வீட்டு முகவரி தர மறுத்தபோது என்னை கோழை என்றார்கள், ’வெட்கம் மானம் சூடு சொரணை இல்லாதவன் நீ’ என்றார்கள், ’உனக்கு அறிவியலே தெரியாது’ என்றார்கள், ’புறநானூற்றுக் கால பழமைவாதி’ என்றார்கள் இன்னும் நிறைய சொற்களால் என்னை இழிவுபடுத்தியும் அச்சுறுத்தியும் வருகிறார்கள்.
இவ்வளவும் எதற்காக என்றால், ’ஒரு நோயை குணப்படுத்தி மக்களை காக்க முடியும்’ என்று நான் கூறியதற்காக. ’உங்கள் மருத்துவ முறையில் தீர்வு இல்லை. மரபு முறைகளில் உள்ளது’ என்று கூறியதற்காக.
அறிவு என்பது தமக்கு மட்டுமே சொந்தமானது என்ற கற்பனையில், அலோபதி மருத்துவத்துறை மிதந்துகொண்டுள்ளது. அதில் சேர்ந்து மிதக்கும்படி மக்களையும் இழுத்து இழுத்துக் கீழே தள்ளிவிடுகிறது. தாங்கள் அறியாதது என உலகில் எதுவுமே இல்லை என அத்துறை வல்லுனர்களில் பெரும்பாலானோர் மமதை கொண்டுள்ளனர். ’உங்களுக்கு எல்லாம் தெரியும் என்றால், என் சமூகத்தின் சர்க்கரை நோயைத் தீர்க்கத் தெரியுமா?’ என்று நாம் கேட்கிறோம். ’தெரியாது’ என்று மட்டும் கூறிவிட்டுப் போனால், அது நாகரிகம். ஆனால், ’எங்களுக்கும் தெரியாது. உலகில் எவருக்கும் தெரியாது. எங்களாலும் முடியாது. உலகில் எவராலும் முடியாது’ என்கிறார்கள் அலோபதி அணியினர்.
சர்க்கரை நோய் என்ன கடந்த நூற்றாண்டில் புத்தம் புதிதாக கண்டறியபட்ட அணு உலையா? அது வெடித்தால் எவராலும் எதுவும் செய்ய முடியாது என்பதற்கு. மனித உடல் உருவான காலத்திலிருந்தே அந்த உடலில் நோய்களும் உருவாகிக் கொண்டுதான் உள்ளன. காலத்துக்குக் காலம் பெயர்கள் மாறிக் கொண்டுள்ளன. சூழலுக்குத் தகுந்தாற்போல, நோயின் தன்மைகளில் மாற்றங்கள் நடக்கின்றன. இன்றைக்கு சர்க்கரை நோய் என்று அழைக்கப்படும் நோயைத் தமிழர்கள் நீரிழிவு நோய் என்றுதான் அழைத்தார்கள். சர்க்கரை நோய் என்பது மிக சமீபமாக உருவாக்கப்பட்ட சொல். சிறுநீரின் வழியாக வெளிப்பட்ட அசாதாரணக் கழிவுகளைக் கொண்டது என்பதாலும், அடிக்கடி சிறுநீர் கழிப்பது இதன் அறிகுறி என்பதாலும் நீரிழிவு என்றார்கள்.
நீரிழிவு நோய்க்கு தமிழ் மரபில் ஏராளமான மருந்துகள் இருந்தன, இப்போதும் இருக்கின்றன. மேற்கத்திய மருத்துவ முறையிலான ஓமியோபதியிலும் இதற்கு மருந்துகள் உள்ளன. தற்காலத்தில் விரைவாகப் பரவும் தொடு சிகிச்சையில் இந்நோய் முற்றிலும் தீர்க்கப்படுகிறது. அலோபதியில் இதற்கு மருந்து இல்லை. அலோபதியில் எண்ணற்ற நோய்களுக்கு மருந்து இல்லை; இதற்கும் இல்லை.
ஏன் அலோபதியில் பல நோய்களுக்கு மருந்து இல்லை என்றால், அந்த மருத்துவமுறைக்கென மரபுசார்ந்த தத்துவமே இல்லை. அலோபதிக்கென ஒரு நாடு இல்லை, அதற்கென ஒரு பண்பாடு இல்லை. மிகச் சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு பிறந்த குழந்தை அது.
காலனி ஆதிக்க வெறி பிடித்த நாடுகளில்தான் இக்குழந்தை உருவாகி வளர்ந்தது. மரபுச் செழிப்புடன் வாழ்ந்த நாட்டு மக்களை எந்தக் காலனி ஆதிக்கம் வெடிகுண்டுகளால் அடிமைப்படுத்தியதோ, அதே காலனி ஆதிக்கம்தான் அலோபதிக்கு ஊட்டச் சத்துகளை ஊட்டி வளர்த்தது.
சித்த மருத்துவம் என்றால், அதன் தந்தை அகத்தியர் என்போம். திருமூலர், போகர், சிவவாக்கியர், கருவூரார், தேரையர், கோரக்கர், புலிப்பாணிச் சித்தர் துவங்கி வள்ளலார் வரைக்கும் இம்முறையின் தத்துவத்தினை ஆவணப்படுத்தியுள்ளார்கள். இந்த ஆவணங்களின் அடிப்படையில்தான் இன்று சித்த மருத்துவம் பல்கலைக்கழகங்களில் கற்பிக்கப்படுகிறது. ஆயுர்வேதத்தின் வேர்களைத் தேடினால், சரகரும், வராகமிகிரரும், சிசுருதரும் தெரிகிறார்கள். அதற்கெனத் தத்துவம் உண்டு, நடைமுறையும் உண்டு. ஓமியோபதியின் தந்தை யாரென்றால், டாக்டர் ஹானிமன் என்போம். இந்திய அக்குபஞ்சரின் தந்தை யார் என்றால், டாக்டர் பஸ்லூர் ரஹ்மான் என்போம். இப்படி மரபு மருத்துவ முறைகளுக்கென ’உண்மையான’ தந்தையரும், சொந்தமான தத்துவங்களும் உண்டு.
அலோபதி என்பது, பெற்றோர் பெயர் தெரியாத, குழந்தை. அந்தக் குழந்தையின் சிறப்புத்தன்மை என்னவென்றால், அது மிகவும் மூர்க்கமானது, கூரிய பற்களையும் நகங்களையும் கொண்டது, தனக்கு எல்லாம் தெரியும் எனக் காட்டிக்கொள்ளும் வெட்கமற்ற துணிச்சல் கொண்டது. அதன் கையில் நம் சமூகம் ஒப்படைக்கப்பட்டதன் விளைவைத்தான், இப்போது அனுபவிக்கிறோம்.
புத்தகங்களும், பொம்மைகளும் இருந்த வீட்டு அலமாரிகளில் மருந்துப் புட்டிகளும் மாத்திரைப் பெட்டிகளும் வந்துவிட்டன. மாதாந்திர செலவுக் கணக்கில் மளிகைச் சாமான்களோடு மருந்துச் செலவும் சேர்ந்துவிட்டது. கருவாக உண்டான நொடியிலிருந்தே இந்தச் சமூகத்தில் பிறக்கும் பிள்ளைகளுக்கு வேதி நஞ்சுகள், மருந்து என்ற பெயரில் திணிக்கப்படுகின்றன. பசியெடுக்க மருந்து, செரிமானத்துக்கு மருந்து, மலம் கழிக்க மருந்து, மூத்திரம் போக மருந்து, தூக்கம் வர மருந்து, தூக்கத்தில் கனவு வராமல் இருக்க மருந்து, தும்மினால் மருந்து, மலத்துளை காற்று வெளியேறினால் மருந்து, ஏப்பம் விட்டால் மருந்து, விக்கல் எடுத்தால் மருந்து, ஆண் குறி விரைக்க மருந்து, பெண் குறியில் உயவு சுரப்பி சுரக்க மருந்து, மாதவிடாயை வரவழைக்க மருந்து, அதை நிறுத்தவும் மருந்து, கரு உண்டாக மருந்து, கருவை வளர்க்கவும் மருந்து, கருவில் இருக்கும் குழந்தைக்கும் ஊட்டச் சத்து மருந்து.
மூத்திரம் எரிச்சலாகப் போனால் அதைப் பார்க்க தனி மருத்துவர், மூத்திரம் மஞ்சளாகப் போனால் அதற்கு வேறு மருத்துவர், மூத்திரத்தில் இரத்தம் போனால் அதற்குப் பல கூட்டு மருத்துவ நிபுணர்கள், மூத்திரமே போகவில்லை என்றால் அதற்கு வேறு கூட்டு மருத்துவ நிபுணர்கள், மூத்திரத்தில் உப்பு இருந்தால் ஒரு நிபுணர், மூத்திரத்தில் சர்க்கரை இருந்தால் வேறு நிபுணர். இவை ஒவ்வொன்றுக்கும் தனித்தனி ‘ஆய்வு’ முறைகள், தனித்தனி பெரும் நிறுவன ‘ஆய்வு’ கருவிகள்.
இதயத்தின் உள்ளே சிகிச்சை அளிப்பவர், அதன் இரத்தக் குழாய்களுக்கு சிகிச்சை அளிக்கும் பட்டம் பெறாதவர். இதயத்தின் தசைகளில் அறுவை சிக்கிச்சை செய்பவர் படித்த படிப்பு வேறு, அதன் இரத்த ஓட்டத்திற்கு மருந்து கொடுப்பவர் படித்த படிப்பு வேறு. தலை மயிருக்கு ஒரு மருத்துவர், அக்குள் மயிருக்கு வேறு மருத்துவர்.
நாக்கில் வியாதி வந்தால் பார்ப்பவர் ஒரு மருத்துவர், மூக்கில் நோய் வந்தால் சிகிச்சை பார்ப்பவர் வேறு மருத்துவர்.
அறுவை சிகிச்சையில், மயக்கம் வர வழைக்கும் மருத்துவர் ஒருவர், உடலை அறுத்து சிகிச்சை செய்பவர் வேறு ஒருவர். அவர் வேறு, இவர் வேறு. ஆகவே, அறுவை சிகிச்சையின்போது, நோயாளி மரணமடைந்தால் நீங்கள் சட்டப்படி எவர் மீதும் வழக்குத் தொடர முடியாது.
ஏனெனில், மேற்கண்ட விவரங்கள் எதுவுமே அறியாமல் நீங்கள் அவர்கள் நீட்டிய படிவத்தில் கையெழுத்துப் போட்டிருப்பீர்கள். ’நீங்கள் கையெழுத்துப் போடும் முன், மேற்கண்ட அனைத்து விதமான மருத்துவ ‘நிபுணர்கள்’ ஆற்றப் போகும் ‘சேவை’களைப் பற்றியும் உங்களுக்கு அவர்கள் முறைப்படி தெரிவித்துவிட்டார்கள்’ என்று அந்தப் படிவத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கும். இந்த விவரங்கள் உங்களுக்குத் தெரிந்துவிடவே கூடாது என்பதற்காக அப்படிவத்தை ஆங்கிலத்தில் வைத்திருக்கிறார்கள். சட்டப்படி அப்படிவம் அவரவர் தாய்மொழியில்தான் இருக்க வேண்டும். ஆனால், அவர்களுக்குச் சட்டத்தின் மீது மரியாதை இல்லை.
’இவ்வளவும் செய்கிறீர்களே, எங்கள் சமூகம் இவ்வளவையும் சகித்துக் கொள்கிறதே, உங்கள் முறையில் நோயைத் தீர்க்கும் மருந்துகூட இல்லாமல் ஏன் இந்தப் பாடுபடுத்துகிறீர்கள்?’ என்பதுதான் என் கேள்வி.
நீங்கள் அலோபதி மருத்துவத்தின் பாடநூல்களைப் பாருங்கள். மருத்துவத்தின் தந்தை என ஹிப்போகிரேட்டஸ் எனும் கிரேக்க மனிதரைக் குறிப்பிடுவார்கள். அவர் எந்த மருத்துவத்தின் தந்தை, அலோபதியின் தந்தையா? இரண்டாயிரத்து ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன், ஹிப்போகிரேட்டஸ் வாழ்ந்தபோது, அலோபதி எனும் மருத்துவமுறையே இல்லை. கிரேக்கத்தின் மரபுமருத்துவ முறைகளைப் பின்பற்றி, மேம்படுத்தியவர்தான் ஹிப்போகிரேட்டஸ் எனும் மேதை. அவருக்கும் இன்றைய அலோபதி மருத்துவமுறைக்கும் எந்த ஒரு உறவும் இல்லை.
ஹிபோகிரேட்டஸ் பின்வருமாறு கூறுகிறார்:
’எனது மாலைப் பொழுதுகள் சோதிடம் பார்ப்பதிலேயே கழிகின்றன. உடலியல் குறித்த குறிப்புகளை அறிய சோதிடக் கணக்கீடுகளைப் பின்பற்றுகிறேன்’
இதுமட்டுமல்ல ஹிப்போகிரேட்டஸ்,
’ஒரு மருத்துவருக்கு சோதிடம் தெரியாது என்றால், அவர் தம்மை மருத்துவர் என்றே அழைத்துக்கொள்ளத் தகுதியற்றவர்’ என்று கூறியவர்.
அலோபதி மருத்துவத் துறை தனது ‘தந்தை’யின் இந்தக் கருத்துகளை ஏற்றுக் கொள்கிறதா என்ன?
மரபு மருத்துவங்களுக்கு எதிராக வரிந்துகட்டும் அலோபதி விற்பன்னர்கள் தங்கள் மருத்துவத் ‘தந்தை’யின் இந்த கருத்தை இதற்கு முன் படித்திருக்கிறார்களா என்பதே ஐயம்தான். மருந்து நிறுவனங்கள் அறிமுகப்படுத்தும் புத்தம் புதிய திட்டங்களையும் அவற்றின் விற்பனை இலக்குகளையும் வாசிக்கவே நேரம் போதாத நிலையில் இருக்கிறார்கள் அவர்கள்.
மேலும் ஹிப்போகிரேட்டஸ் மருந்துகளின் வழியாக மட்டுமே நோய்களுக்குச் சிகிச்சை அளிக்கும் முறையை மறுத்தவர். அவரது பிரபலமான வாசகங்களில் ஒன்று:
’நமக்குள் இருக்கும் இயற்கை ஆற்றல்கள்தான் உண்மையான மருத்துவர்கள்’
மனித உடல் தனக்கு ஏற்படும் நோய்களைத் தானே தீர்த்துக் கொள்ளும் ஆற்றல் உடையது என்று அறுதியிட்டுக் கூறியவர் ஹிப்போகிரேட்டஸ். அலோபதி மருத்துவ முறைக்கு இந்த உண்மை புரியவே வாய்ப்பில்லையே. சளி பிடித்தாலும்கூட பக்கம் பக்கமாக மருந்துகளை எழுதிக் குவித்து, சளியை ‘விரட்ட’ முற்படும் மேதைகளாயிற்றே அம்முறையின் மருத்துவர்கள்.
மனித உடலுக்குள் இயற்கை ஆற்றல்கள் இருக்கின்றன என்பதை ஒப்புக் கொள்பவர்கள்தான் பெரும்பாலான மரபுவழி மருத்துவர்கள்; நிராகரிப்பவர்கள் அலோபதி அறிவாளிகள். இதுதான் இரண்டுக்குமான வேறுபாடு.
இவர்கள் யாரைத் தங்கள் ‘தந்தை’ என்கிறார்களோ அவரை இவர்கள் புரிந்துகொள்ளவும் இல்லை, ஏற்றுக் கொள்ளவும் இல்லை.ஆகவே, ஹிப்போகிரேட்டஸ் அலோபதியின் அல்லது நவீன மருத்துவத்தின் தந்தை அல்ல.
தந்தை எனச் சொல்லிக்கொள்ள எவரும் இல்லாத நிலையில் தான் பிறக்கும் முன்பே வாழ்ந்து மடிந்த ஒருவரைத் தன் தந்தை என்று கூறிக்கொள்கிறது அலோபதி.
அப்படியானால் இந்த முறைக்கு யார்தான் தந்தை? உண்மையில் இந்த அலோபதிக்கு உலகெங்கும் தந்தைகள் இருக்கின்றனர். மாபெரும் பன்னாநாட்டு மருந்து நிறுவனங்களின் உரிமையாளர்களும், அவர்கள் வீசும் ஆதாயங்களைப் பற்றிக் கொண்டு ’ஆய்வு’ மேற்கொள்ளும் ’ஆய்வாளர்களும்’தான் இந்த மருத்துவமுறையின் தந்தைமார்கள்.
நோய் வந்தால் ’எதுவுமே செய்யாமல் விட்டுவிடுவதுகூட சிறந்த சிகிச்சைதான்’ என்றார் ஹிப்போகிரேட்டஸ். உடலில் உள்ள இயற்கை ஆற்றல்கள் உடலைச் சரி செய்யும் என்ற உண்மையின் அடிப்படையில் இதைக் கூறினார். அலோபதிக்கும் இந்தக் கருத்துக்கும் ஆகவே ஆகாது. அவர்களைப் பொறுத்தவரை, ‘மருந்து மட்டுமே நோயை குணப்படுத்தும்’ ஆற்றல் கொண்டது.
அலோபதி துறையிலும் மனசாட்சி உள்ளவர்கள் இருக்கிறார்கள், இருந்திருக்கிறார்கள். டாக்டர். கோலுப் (Dr.Golub, ph.d) எனும் அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த அலோபதி நிபுணர் ‘Limits of medicine’ எனும் நூல் ஒன்றை எழுதினார். ‘மருந்துகளால் மட்டுமே எல்லா நோய்களையும் தீர்க்க முடியாது’ என்று அந்த நூலில் எண்ணற்ற சான்றுகளை முன்வைத்து நிறுவினார். குறிப்பாக, 18,19 ஆம் நூற்றாண்டுகளில் ஐரோப்பாவை சூறையாடிய காலரா உள்ளிட்ட பல கொள்ளை நோய்களை ‘மருந்துகள் மட்டுமே குணப்படுத்தவில்லை’ என்று மிகத் தெளிவாக அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார். மக்களது வாழ்நிலையும், சூழலும் நோய் தீர்ப்பதில் பெரும் பங்காற்றுகின்றனவே தவிர மருந்துகள் அல்ல என்பதுதான் அந்த நூலில் அவர் விளக்கும் செய்தி. டாக்டர். கோலுப், அலோபதிக்கு எதிரானவர் அல்ல; அதை ஆதரித்தவர்தான். ஆனாலும், தனது மருத்துவமுறையில் மருந்துகளுக்கென இருக்கும் இயலாமைகளை அவர் நேர்மையாக ஒப்புக்கொண்டார்.
இந்த Limits of medicine நூல் அலோபதி மாணவர்களின் பாடப் பட்டியலில் இருந்தபோதுதான் நான் அதைப் படித்தேன். தனியாகத் தேடி, அலோபதிக்காரர்களால் நிராகரிக்கப்பட்ட நூலைப் படித்துவிட்டு எழுதவில்லை.
எல்லாவற்றையும் மருந்தினால்தான் குணப்படுத்த முடியும் என வாதிடும் அலோபதி ‘அறிஞர்கள்’ டாக்டர் கோலுப்பை ஏற்கிறார்களா? நிராகரிக்கிறார்களா? அல்லது அவரைத் தெரியவே தெரியாதா?
அலோபதி மருத்துவமுறை ஒரு மரபற்ற, நல்ல பின்புலம் அற்ற, தனக்கென சொந்தமாக ஒரு தத்துவம் இல்லாத, நேர்மையான கோட்பாடுகள் இல்லாத, அறிவியலுக்கு முற்றிலும் புறம்பான, பன்னாட்டு மருந்து நிறுவனங்களின் அசைவுக்கெல்லாம் ஆட்டம் போடக் கூடிய, மனிதநேயம் அற்ற, நாகரிக சமூகத்துக்குப் பொருந்தாத மருத்துவமுறை ஆகும்.
நம் சமூகத்தினர், இதை விளங்கிக் கொள்ள வேண்டும். அந்தத் துறையினரைப் பார்த்து ‘கடவுளா நெனக்கிறேன்’ என்று சொல்லி, கடவுளை அசிங்கப்படுத்தாமல் இருக்க வேண்டும்.
மரபு வழிகளில் தீர்வுகள் உண்டு. மரபு வழியில் தீங்குகளும் உண்டு. மரபு வழி மருத்துவத்தின் தீமைகளைச் சரி செய்து, நலம் பெறுவோம். — withEngals Raja and 13 others.