Senthamizhan Maniarasan shared கலாநிதி பவேஸ்வரன்'s photo. 18 October 2013 ·

Senthamizhan Maniarasan shared கலாநிதி பவேஸ்வரன்'s photo.

18 October 2013 · Edited

Kick off Allopathy Threats by
Being Near to Nature!
-An Experience

எனக்கு மகன் பிறந்த கதை!

(இயற்கையின் வழியில் இனிய சுகப்பிரசவம்)

- ப. கலாநிதி

(என் சொந்த விஷயங்களை முகநூலில் பதிவிட வேண்டாம் என நினைத்திருந்தேன். ஆனால், ஒரு சிலர், மரபு வழி மருத்துவம் குறித்த
அச்சுறுத்தலை தொடர்ந்து பரப்புவதும், மரபு வழி மருத்துவம் குறித்து எழுதுபவர்களை மிரட்டுவதுமாக இருக்கின்றனர். எனவே இந்தப் பதிவை மீண்டும் பதிவிடுவதற்கான தேவை எழுந்திருக்கிறது. ஏற்கனவே இதனை நண்பர் திரு. ஆனந்த் செல்லையா தனது பக்கத்தில் பதிவிட்டிருக்கிறார். அதில் திருத்தம் செய்யாமல், கூடுதல் தகவல்களை இணைத்துள்ளேன்.)

நம் சமூகத்தைப் பொருத்தவரை, சுகப்பிரசவம் என்பது, கூடங்குளத்தில் மின்சாரம் தயாரிப்பதைப் போல, செயற்கரிய ஒரு செயல் ஆகிவிட்டது. “சுகப்பிரசவம் என்பது கருவுற்ற அனைவருக்குமானது அல்ல; அது ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்களுக்கே அமையும்.” நமது ஆங்கில மகப்பேறு மருத்துவ முறைகளும், மகப்பேறு மருத்துவர்களும் அப்படித்தான் நம்மை நம்ப வைத்திருக்கின்றனர்.

ஆங்கில மருத்துவ முறையின்படி, ஒரு பெண் கருவுற்றதற்கான அறிகுறிகளை உணர்ந்தவுடன் என்ன செய்ய வேண்டும்? மருந்து கடைகளில் விற்கும் சுய பரிசோதனைக் கருவியை வாங்கி சோதிக்க வேண்டும். இரண்டு சிவப்புக் கோடுகளை அது காட்டிவிட்டால், கருவுற்றிருப்பது உறுதி. உடனடியாக ஒரு ‘கைராசியான’ மகப்பேறு மருத்துவரை அணுக வேண்டும். அவர் லண்டனில் உயர் கல்வி படித்திருந்தால் நல்லது. இல்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. ஊருக்கு மத்தியில் இருக்கும் அவரது பிரபலமான மருத்துவமனையின் பெயரைச் சொல்வதே பெருமை. அப்படிப்பட்ட மருத்துவரிடம் நேரம் வாங்கி, தம்பதிகள் சந்திக்க வேண்டும். ஸ்கேனிங் என்ற பெயரில் சில நிமிட ரணகளத்திற்குப் பிறகு கருவுற்றிருப்பதை அதிகாரபூர்வமாக அவர் உறுதி செய்வார்.

அவ்வளவுதான். இனி அந்த கர்ப்பிணி அன்றாடம் எத்தனை மணிக்கு எழ வேண்டும்? எப்படி பல் துலக்க வேண்டும்? என்ன சாப்பிட வேண்டும்? எப்படி நடக்க வேண்டும்? குனியலாமா, கூடாதா? வாந்தி வந்தால் என்ன மாத்திரை எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்? மயக்கம் வந்தால் என்ன ஊசி போட வேண்டும்? இப்படி அனைத்தையும் இனி அந்த மருத்துவர்தான் முடிவு செய்வார். ஐந்து மாதங்கள் வரை, வாராவாரம் மருத்துவரைச் சந்தித்து ஸ்கேன் எடுத்துப் பார்க்க வேண்டும். ஊசி போட்டுக் கொள்ள வேண்டும். அந்த கர்ப்பிணி கிட்டத்தட்ட மருத்துவரின் கட்டுப்பாட்டிலேயே இருக்க வேண்டும். ஆங்கில மருத்துவ நேர்மையின்படி, கருவில் இருக்கும் குழந்தை ஆணா, பெண்ணா என அறிவிப்பது குற்றம். ஆனால், நீங்கள் மருத்துவருக்குத் தெரிந்தவராக இருந்தால், அதனையும் தெரிந்துகொள்ளலாம்.

இப்படியாக, முப்பது முப்பத்தி இரண்டு வாரங்கள் கடந்துவிட்டபிறகு, தேதி குறித்துக் கொடுப்பார்கள். தேதிக்கு முன்னதாகவே அந்த மருத்துவமனையில் சேர்ந்துவிட வேண்டும். குறிப்பிட்ட தேதியில் பிரசவ வலி வருகிறதா என பார்ப்பார்கள். வரவில்லை என்றால், வலி வருவதற்கான ஊசியைப் போடுவார்கள். மாறாக, குறிப்பிட்ட தேதிக்கு முன்னதாகவே பிரசவ வலி வந்துவிட்டால், வலி நிற்பதற்கான ஊசியைப் போடுவார்கள். இப்படியாக, மருத்துவரின் அல்லது பெற்றோரின் எதிர்பார்ப்புக்கு தக்கபடி, குழந்தை பிறந்தாக வேண்டும். இல்லாவிட்டால், ‘சிசேரியன்’ எனும் அறுவை சிகிச்சைப் பிரசவம்தான். ஆங்கில மருத்துவ உலகில், ‘கேன்ஸர்’ என்ற வார்த்தைக்கு அடுத்தபடியாக அதிகம் உச்சரிக்கப்பட்டது ‘சிசேரியன்’ எனும் வார்த்தையாகத்தான் இருக்கும்.

சிசேரியன் செய்வதற்கு முன்னதாக, இந்த அறுவை சிகிச்சையால், தாய்க்கோ, குழந்தைக்கோ எது நேர்ந்தாலும், தொடர்புடைய மருத்துவரோ, மருத்துவமனையோ, அல்லது வேறு யாருமோ காரணம் அல்லர் என கையொப்பம் வாங்கிக்கொள்வார்கள். அந்த அளவிற்கு தங்களது மருத்துவ முறையின் மீது அவர்களுக்கு நம்பிக்கை. இப்படிப்பட்ட சிசேரியனால், வாழ்க்கை முழுக்க தாயும், சேயும் அனுபவிக்கப்போகும் இன்னல்கள் குறித்த எந்த தகவலும் அந்த அறிக்கையில் இருக்காது.

இவை எல்லாவற்றையும் தாண்டி, ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட கர்ப்பிணிக்கு மருத்துவமனையில் சுகப்பிரசவம் நடந்துவிட்டால், அது உலக அதிசயங்களில் ஒன்றாக கொண்டாடப்பட வேண்டியது. ஆக, அறுவை சிகிச்சை பிரசவமோ அல்லது சுகப்பிரசவமோ, மருத்துவச் செலவு 50 ஆயிரம் ரூபாயில் இருந்து ஒரு லட்ச ரூபாய் வரை வந்துவிடும். இப்படியாக, மகப்பேறு என்பதே அபாயகரமான ஒன்றாக, சுகப்பிரசவம் என்பதே அரிதான ஒன்றாக, மருத்துவப் பரிசோதனைகள் என்பவை அத்தியாவசியமான ஒன்றாக, ஆங்கில மருத்துவ முறை நம் புத்தியில் உறைய வைத்திருக்கிறது.

இவை அனைத்திற்கும் மாறாக, மகப்பேறு என்பதை ஓர் இனிய அனுபவமாக, நிச்சயத்தன்மையுடன் கூடிய சுகப்பிரசவத்தை சாத்தியப்படுத்துகிறது, இயற்கையோடு இயைந்த, மரபு வழி மருத்துவம். 3000 வருட பழைமை வாய்ந்த சீனத்து அக்குபஞ்சர் மருத்துவ முறையில், இந்தியத் தன்மைக்கேற்ப சில மாற்றங்களைச் செய்து இந்திய அக்குபஞ்சர் என பெயரிட்டு இருக்கிறார்கள். இந்த முறையில், ஊசியால் குத்துவது அரிது. நாடித்துடிப்பின் வாயிலாகவே நோயின் அல்லது தொந்தரவின் தன்மையை அறிந்து, உடம்பில் உள்ள குறிப்பிட்ட சில புள்ளிகளில் தொடுவதன் மூலமாகவே குணப்படுத்தக்கூடியது இந்திய அக்குபஞ்சர். ‘உணவே மருந்து; உடலே மருத்துவர்’ என்பதே இதன் அடிநாதம். இந்திய அக்குபஞ்சரின் தந்தை என்றழைக்கப்படும் திரு. பஸ்லுர் ரஹ்மான், ஆங்கில மருத்துவத்தில் M.B.B.S., M.D., முடித்தவர். கம்பம் அக்குபஞ்சர் அகாடமியின் திரு. உமர் ஃபரூக் போன்றவர்கள், இந்திய அக்குபஞ்சர் தமிழகத்தில் வளர வழிவகுத்த முன்னோடிகள் ஆவர். திரு. ஏங்கெல்ஸ் ராஜா, திரு. போஸ் முகமது மீரான், திரு. மகி ராமலிங்கம், திரு. மாவீரன் போன்றவர்கள் தற்போது இந்த மருத்துவத்தை வெற்றிகரமாகச் செய்து வருகின்றனர்.

ஏற்கனவே, இந்த தொடு சிகிச்சை முறையின் அடிப்படையை அனுபவப்பூர்வமாக உணர்ந்தவன் என்ற முறையில், எங்களுக்கான மகப்பேறு மருத்துவத்தையும் தொடு சிகிச்சை முறையிலேயே பார்க்கலாம் என நானும் என் மனைவி சவிதாவும் முடிவு செய்தோம். அதன்படி, திரு. ஏங்கெல்ஸ் ராஜாவிடம் தொடர்ந்து தொடு சிகிச்சை எடுத்துக் கொண்டோம். ஃபோலிக் ஆசிட் உள்ளிட்ட எந்தவிதமான மருந்து, மாத்திரையையோ, ஊசியையோ, ஸ்கேன் பரிசோதனையையோ எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. தொடு சிகிச்சையாளரின் ஆலோசனைப்படி, அன்றாட உணவு முறையில் மட்டும் சில மாற்றங்களைச் செய்துகொண்டோம்.

பால், தயிர், தேநீர் போன்றவற்றை முற்றிலும் தவிர்த்தோம். பழங்கள், மீன் உணவுகள் போன்றவற்றைக் கூடுதலாக எடுத்துக் கொண்டோம். பசித்தால் மட்டுமே உண்ண வேண்டும் என்பதில் தீவிரமாக இருந்தோம். ஐந்து மாதங்கள் வரை ‘பொட்டு போல’ போய்விட்டு, ‘பொட்டு போல’ வரவேண்டும் என்கிற ஆங்கில மருத்துவ அச்சுறுத்தல் எதுவும் இல்லை. எப்போதும் போல, இயல்பாக நடக்கலாம். பேருந்துகளில், ரயிலில் பயணம் செய்யலாம். ‘ஆசைப்பட்டால், கடற்கரைக்குச் சென்று குதிரைச் சவாரிகூட செய்யலாம்’ என்றார் ஏங்கெல்ஸ் ராஜா. இப்படியாக முதல் ஐந்து மாதங்கள் வெகு இயல்பாகக் கடந்தன.

இதற்கிடையில், கோயமுத்தூர் ஈஷா அறக்கட்டளையின் சார்பில் ‘தாய்மை’ என்ற பெயரில் கர்ப்பிணிகளுக்காக நடத்தப்படும் யோகா வகுப்புகளில் கலந்துகொள்ள பரிந்துரைத்தார் ஏங்கெல்ஸ். அதன்படி, குரோம்பேட்டையில் 13 வாரங்களுக்கு ஞாயிற்றுக்கிழமை தோறும் நடைபெற்ற யோகா வகுப்பில் என் மனைவி கலந்துகொண்டார். முதலில் ஈஷா போன்ற ஆன்மீக மையங்களின் செயல்பாடுகளில் உடன்பாடு இல்லாவிட்டாலும், யோகப் பயிற்சியின் மூலம் உடலை வளைத்துத் தளர்த்தி, இயல்பாக குழந்தை பிறப்பதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய முடியும் என்ற அளவில்தான் அதில் என் மனைவி கலந்துகொண்டார். நாளொன்றுக்கு சுமார் 3 மணி நேரம் வரை செய்யக் கூடிய யோகப் பயிற்சிகளை தவறாமல் செய்து வந்தார். யோகா மட்டுமல்லாமல், ஆரிகமி எனும் காகிதத்திலான கைவினைப் பொருட்கள் செய்வது, இயற்கை முறையிலான சமையல், இசைக் கதம்பங்களைக் கேட்பது, மூளைக்கு வேலை தரும் விளையாட்டுகள் என்று 13 வாரங்களும் சுவாரஸ்யமாகக் கழிந்தன.

எல்லாம் சரி. தொடு சிகிச்சை முறையில் மகப்பேறு மருத்துவம் பார்ப்பதற்கு எதிர்ப்பு வரவில்லையா? எதிர்ப்பு மட்டுமல்ல, பலர் நேரடியாகவே எதிர்மறையாகப் பேசி பயமுறுத்தவும் செய்தார்கள். குடும்பத்தினர் மட்டுமல்லாமல், நண்பர்கள் சிலர், அலுவலகத் தோழர்கள் என பலரும் பலவிதமான கருத்துக்களைக் கூறி, ஆங்கில மருத்துவத்தின் பக்கம் போகச் சொன்னார்கள். “கருவிப் பரிசோதனை செய்யாமல் இருந்தால், தாய்க்கு சர்க்கரை நோய் வருவதைக் கண்டறிய முடியாது; குழந்தைக்கு மஞ்சள் காமாலை நோய் தாக்குவதை கவனிக்க இயலாது; குழந்தை ஊனத்துடன் பிறக்கும்” என்றெல்லாம் நேரடியாகவே பேசி அச்சுறுத்தினார்கள். இவை அனைத்திற்கும் என் மனைவி சொன்ன ஒரே பதில், “விலங்குகள் எவையும் மகப்பேறுக்காக மருத்துவமனைக்குச் செல்வதில்லை. இயல்பாகவே, இயற்கையின் விதிகளின்படியே கருவுற்று குட்டிகளை ஈனுகின்றன. அப்படி இருக்கையில் மனிதன் மட்டும் மருத்துவமனைக்குச் செல்ல வேண்டும்; பரிசோதனைகளைச் செய்ய வேண்டும் என்பதெல்லாம் இயற்கைக்கு முரணானது. நமது வாழ்க்கை முறையும், ஆங்கில மருத்துவ மோகமும் அத்தகைய நிர்பந்தத்தை நமக்கு ஏற்படுத்திவிட்டன. இயற்கையின் விதிகளின்படியான பிரசவத்தை மரபு வழி மருத்துவம் கண்டிப்பாக சாத்தியப்படுத்தும்”.

மரபு வழி மருத்துவத்தின்படி, இயற்கை முறையில் கரு வளர்த்தாயிற்று. பிரசவத்தை யார் பார்ப்பது? எங்கு பார்ப்பது? என்ற வினாக்களுக்கு விடையாக மூன்று வழிமுறைகளை முன்வைத்தார் ஏங்கெல்ஸ் ராஜா. முதலாவது, பிரசவம் பார்ப்பதில் அனுபவம் வாய்ந்த மரபுவழிச் செவிலியர் ஒருவரை வீட்டிற்கே வரவழைப்பது. இரண்டாவது, ஏங்கெல்ஸின் பிச்சினிக்காடு (மதுக்கூர் அருகேயுள்ள) இல்லத்திற்குச் சென்றுவிடுவது. மூன்றாவது, விருப்பப்பட்டால், தஞ்சாவூரில் உள்ள அவர் லேடி மருத்துவமனையில் சேர்ந்து, மருந்து மாத்திரைகள் இல்லாமல் பிரசவம் பார்த்துக் கொள்வது. இந்த மூன்றில் இரண்டாவது வழிமுறையை நாங்கள் தேர்ந்தெடுத்தோம்.

அந்த நாள் வந்தது. மனைவிக்கு பிரசவ வலி வந்துவிட்டது எனத் தகவல் வந்தது. “மரபு வழி மருத்துவத்தின்படி, பிரசவ வலி வந்துவிட்டால், வாசற்படி தாண்டக்கூடாது; எனவே பிச்சினிக்காடு வரவேண்டாம்; மயிலாடுதுறையில் வீட்டிலேயே பிரசவம் பார்த்துக் கொள்ளலாம்” என்று சொல்லிவிட்டார் எங்கெல்ஸ். உதவிக்கு வேண்டுமானால், யாராவது செவிலியரை உடன் வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்றார் அவர். அதன்படி, ஈழத்தமிழரும், மயிலாடுதுறையில் பணிபுரியும் மரபுவழிச் செவிலியருமான நளாயினி என்பவரை உடன் தங்க வைத்திருந்தோம்.

மனைவிக்கு பிரசவ வலி தொடங்கிய செய்தி அறிந்ததில் இருந்தே நான் பதற்றமாயிருந்தேன். இன்னும் சில மணி நேரங்களில் என் மகனையோ, மகளையோ பார்க்கப் போகிறேன் என்ற ஆசை ஒரு புறம்; இயற்கை முறையிலான இந்தப் பிரசவம் சரியாக நடைபெற வேண்டுமே என்கிற எதிர்பார்ப்பு இன்னொருபுறம். இதில் ஏதாவது தவறு நடந்து, தாய்க்கோ, குழந்தைக்கோ சிக்கலாகிவிட்டால், உடனடியாக வேறு ஏற்பாடுகளின்படி காப்பாற்றிவிட முடியும் என்றாலும், அனைத்து தரப்பின் குற்றச்சாட்டுகளையும் சுமக்க வேண்டுமே; நாம் முன்னெடுக்கும் மாற்று முயற்சிகள் அனைத்துமே தோல்விக்குரியவை என்ற உதாரணத்தை அது ஏற்படுத்திவிடுமே என்றெல்லாம் மனக்குழப்பம் சூழ்ந்து கொண்டது.

சரியாக, அந்த நேரத்தில் நண்பர் செந்தமிழன் தொலைபேசியில் அழைத்தார். “நம்முடைய மனம்தான் நம் வாழ்வை வழி நடத்துகிறது. நீங்கள் எதை விரும்புகிறீர்களோ, அதை நீங்கள் அடைவீர்கள். எனவே, சென்னையில் இருந்து கிளம்புவதற்கு முன், ஒரு பத்து நிமிடங்கள் கண்களை மூடி அமர்ந்து, இந்தப் பிரசவம் சிறப்பான முறையில் நடக்க வேண்டும் என நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். அப்படியே நடக்கும்” என்றார். அவர் சொன்னதுபோல செய்துவிட்டு, மயிலாடுதுறை பேருந்தைப் பிடித்தேன். மேற்கூறிய அதே மனக்குழப்பம் என் மனைவிக்கும் இருந்தது. செந்தமிழனின் மனைவி காந்திமதி என் மனைவிக்கு தொலைபேசி மூலம் தொடர்ந்து பேசியபடி இருந்தார். எங்களின் மனக்குழப்பத்தை போக்கிய வகையில், எங்களின் நெஞ்சுரத்தை தொடர்ந்து தக்கவைத்த வகையில், இந்தப் பிரசவம் சிறப்பான முறையில் நடைபெற்றதில் நண்பர் செந்தமிழன் – காந்திமதி தம்பதியர் மிக முக்கியமான பாத்திரத்தை வகித்தனர்.

நான் வீட்டிற்குச் சென்றபோது மாலை 6 மணி. பிரசவ வலியால் என் மனைவி அழுது கொண்டிருந்தார். செவிலியர் நளாயினியிடம் தொலைபேசி மூலம் ஏங்கெல்ஸ் சில குறிப்புகளைச் சொல்லியிருந்தார். “ஆங்கில மருத்துவ முறையின்படியான எந்த முயற்சியையும் மேற்கொள்ளக் கூடாது; குறிப்பாக, கர்ப்பபை வாசலைக் கிழித்துவிடுவது, முதலில் தலை வருகிறதா, கால் வருகிறதா என தொட்டுப் பார்ப்பது போன்றவற்றைச் செய்யக் கூடாது. குழந்தை தானாக பிறக்கும் வரை காத்திருக்க வேண்டும்” என்பவையே அவை.

இரவெல்லாம் விழித்திருந்தோம். அரைமணி நேரத்திற்கு ஒருமுறை ஏங்கெல்ஸிடம் தொலைபேசியில் பேசியபடி இருந்தோம். வலியின் தன்மையை வைத்து, இப்போது தண்ணீர் குடிக்கலாம்; இப்போது சற்று தூரம் நடக்கலாம் என்பது போன்ற குறிப்புகளை அவர் சொன்னபடி இருந்தார். இரவு சரியாக 12.40 மணிக்கு நீர்க்குடம் உடைந்தது. தொடர்ந்து ஏங்கெல்ஸிடம் பேசியபடி இருந்தோம்.

பொழுது விடிந்தது. காலை 5 மணி. தொடந்து பிரசவ வலி இருந்தது; ஆனால், குழந்தை மட்டும் வெளியில் வரவில்லை. வீட்டில் இருந்தவர்கள் கலவர முகத்துடன் அறைக்குள் எட்டி பார்த்தபடி இருந்தார்கள். செவிலியர் நளாயினியும் பதற்றத்தில் இருந்தார். இப்போது ஏங்கெல்ஸிற்குப் பதிலாக, அவரது மனைவி பிரியா தொலைபேசி தொடர்பில் இருந்தார். மணி 6… 7… 8… என கடிகார முட்கள் நகர்ந்துகொண்டே இருந்தன.

சரியாக 8.46 மணி. ரத்தமும், தண்ணீரும் கசிய, குழந்தை வெளியே வந்தது. மழையில் நனைந்து தலைதுவட்டாத புறாவைப் போலிருந்தது. “ஆண் குழந்தை பிறந்திருக்கு சார்” என்றபடி நளாயினி குழந்தையை என் கைகளில் கொடுத்தார். நடுங்கிய கைகளில் குழந்தையை வாங்கி முத்தமிட்டேன். என் மனைவி கண்ணீர் மல்க சிரித்துக் கொண்டிருந்தார். இப்போது ஏங்கெல்ஸ் தொடர்பில் வந்தார். “குழந்தை அழுகிறதா? அழாவிட்டால் அழவையுங்கள்” என்றவர், “15 நிமிடங்களுக்கு தொப்புள் கொடியை துண்டிக்கக்கூடாது. 15 நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, குழந்தையின் நெற்றியைத் தொடும் நீளத்திற்கு இடைவெளிவிட்டு துண்டிக்க வேண்டும்” என்றார். ஆங்கில மருத்துவ முறையில், குழந்தை பிறந்தவுடனேயே தொப்புள் கொடியை துண்டித்துவிடுவார்கள். அதுவும் இரண்டு அல்லது மூன்று அங்குல அளவில் வைத்து துண்டிப்பார்கள். மரபு வழி மருத்துவத்தில் 15 நிமிடங்கள் வரை துண்டிக்காமல் வைத்திருப்பதன் மூலம் சில சத்துக்கள் குழந்தைக்குச் செல்வதை உறுதி செய்ய இயலும். மேலும், எவ்வளவு நீளம் விட்டு துண்டிக்கிறோமோ, அந்த அளவிற்கு குழந்தையின் ஆரோக்கியம் மேம்படும் என்றும் சொல்லப்படுகிறது. ஏங்கெல்ஸ் சொன்னதுபோல, தொப்புள் கொடியை துண்டித்து நூல் கொண்டு முடிச்சிட்டு, கட்டிலில் கிடத்தியபோது, அதுவரை என் கண்களில் பெருகிய கண்ணீர் வடிந்திருந்தது. அதன்பிறகு, குழந்தையைக் குளிப்பாட்டுவது போன்ற நடைமுறைகளை நளாயினி பார்த்துக் கொண்டார்.

மனமார்ந்த மகிழ்ச்சியுடன் மதியம் நேரில் வந்து குழந்தையைப் பார்த்தார் ஏங்கெல்ஸ். குழந்தை பெற்ற களைப்புகூட தெரியாத என் மனைவி, கூடத்திற்கு வந்து அவரை வரவேற்றார். ஏங்கெல்ஸிடம் “நீங்கள் முன்பே வந்திருந்தால், நாங்கள் இன்னும் தைரியமாக இருந்திருப்போம்” என்றேன். “எந்தவொரு ஆகச்சிறந்த மருத்துவருக்காகவும் குழந்தை காத்திருக்காது; அதேபோல, அவர் வந்தவுடன் குழந்தை பிறந்துவிடாது” என்றார். அவர் விடைபெற்றுச் செல்கையில், தொகை கொடுத்தேன். கண்டிப்பாக மறுத்துவிட்டார். “என்னையும், என் மருத்துவத்தையும் நீங்கள் நம்பினீர்கள். அதற்கு நான் விலை வைக்க விரும்பவில்லை” என்றார்.

இப்படித்தான் குழந்தை பிறந்தது என்பதைச் சொல்லும்போது பலரும் அதிர்ச்சி அடைகிறார்கள். ஆச்சரியப்படுகிறார்கள். “நீங்கள் செய்திருப்பது மாபெரும் சாதனை” என்கிறார்கள். மருத்துவப் புரட்சி என்கிறார்கள். கடவுளின் கருணை என்கிறார்கள்.

இதில் ஆச்சரியப்படுவதற்கோ, என்னையோ, என் மனைவியையோ பாராட்டுவதற்கோ எதுவுமில்லை. காரணம், இதில் எங்களது சாதனை எதுவும் இல்லை. இது இயற்கையின் சாதனை; இயற்கையின் கொடை; இயற்கையின் இயல்பு. இயற்கையின் வழியில் மகப்பேறு வேண்டுமென விரும்பி, இயற்கையை உண்மையாக நம்பி, அதன்வழி நடக்கும் எவருக்கும் இனிய சுகப்பிரசவம் சாத்தியமே!

பின்குறிப்பு: பிறப்புச் சான்றிதழுக்கான மயிலாடுதுறை நகராட்சியில் விண்ணப்பித்தபோது, வீட்டில் குழந்தை பிறந்தால் சான்றிதழ் கொடுக்க முடியாது என்றார்கள். விண்ணப்பத்திலேயே “குழந்தை எங்கு வேண்டுமானாலும் பிறக்கலாம்; ரத்த உறவுகள் / நண்பர்கள் என எவரும் பிரசவம் பார்க்கலாம்” என்றிருப்பதை சுட்டிக் காட்டியும் மறுத்தார்கள். பிறகு, தமிழக சுகாதாரத் துறையின் அரசாணை மற்றும் தகவல் அறியும் உரிமைச் சட்டத்தின் கீழ் பெற்ற பதில் போன்றவற்றைக் காட்டியது, வீட்டிற்கே வந்து பிறப்புச் சான்றிதழைக் கொடுத்துச் சென்றார்கள்.

தமிழ்த்தேசப் பொதுவுடைமைக் கட்சியின் தலைவர் தோழர் திரு. பெ. மணியரசன் அவர்களிடம் கேட்டு, அவர் கூறிய ஐந்து பெயர்களில் இரண்டினை இணைத்து ‘ச.க. ஆற்றலறிவன்’ எனப் பெயர் சூட்டியிருக்கிறோம்.

குழந்தை பிறந்து இன்றுடன் 54 நாட்கள் ஆகின்றன. இணைப்பில் உள்ள புகைப்படம் 8ஆவது நாளன்று எடுக்கப்பட்டது.

 — with Engals Raja and 19 others.